"Whereas Holden aims at stability and truth, the adult world cannot survive without suspense and lies"

Eg trur eigentleg eg ser litt morosam ut no. Eg sit inntulla i eit teppe. På overkroppen har eg ein vanleg genser, så den kvite ullmimmihettegenseren min, så den nokså fargerike og veeeldig store ullmimmistrikkejakka med blomar på, godt knytt rundt livet med det turkise skjerfet mitt. På hovudet er hetta på den kvite ullmimmihettegenseren, og på beina er dei lilla strikketøflane eg fekk av Pernille til bursdagen. Eg sit ute på terrassen og skriv på engelskoppgåva mi om The Catcher in the Rye.

Om eg har det fint? Ja, eigentleg. Eg frys litt, men ting er bra. Det var fint i Kroatia. Me bada, bruna oss og las til eksamen. I tillegg fekk eg tid til å skriva mykje. Det gjorde godt, kjente eg. Ein fin måte å fordøya ein hektisk kvardag på. Eg lærte mykje på denne turen. Både om meg sjølv, om livet mitt, og om kva som bør og kan gjerast.

Snakka med Klaus i stad. Han ringte for å gje meg dei vanlege oppdateringane. I tillegg spurte han om han kunne senda kontrakten på husværet mitt til hausten i posten. Eg sa det gjekk greitt. No er det ingen veg tilbake, og det kjens bra.

På torsdag er det fagdag i norsk på hovudmål. Då får me sjå om nynorsken min strekk til blant sensorane. Eg trur eg er meir redd for det enn for sjølve oppgåvene. Eg skal opp og lesa litt til eksamen med Karina etterpå. Det vert kos. Traff ho tilfeldig i byen, og det er eg glad for. Trur eg skal ta med litt eplete opp.

Elles er det litt av kvart å skriva om frå Kroatia, men det orkar eg ikkje akkurat no. I mellomtida kan eg visa dykk dette som eg skreiv fyrste dagen i Podgora. Grunna mangel på nett, vart det skriven ned i Ord:

Kroatia – Podgora

10. mai 2008 – 19.36

Me sit på ein terrasse på rommet vårt og ser sola gå ned. Me er i Kroatia i byen Podgora som ligg i Makarska Rivieraen. Kristina les bok og eg skriv på Sumarstjerne, og så dette då. Me drikk rosévin rett frå flaska. Klokka er 19.41. Me stod opp klokka tre i natt. Rune henta halv fire. Flyet gjekk halv seks. Fekk god frukost på flyet sjølv om me eigentleg hadde avbestilt. Me var i Kroatia halv ni, og tok buss til denne byen. Ein liten landsby med i kring 2000 innbyggjarar. Me har på stranda. Søv i sola gjorde me begge to. Og bada i havet som er krystallklart. Lufta er full av svaler. Dei fyk kaotisk att og fram for å finna mat til ungane sine. Me høyrer bølgjeskvulp, svalekvitter, fuglesong, ein bil som køyrer, ein mann som snakkar. Det er fredeleg og himmelen ser ut som introen til The Simpsons. Me har spist ein megalunsj som me ikkje klarte å eta opp. No byrjar ei ringdue å tuta. Sola er knall gul. Me har det godt.

1880

No sit eg på det populære ungdomshuset 1880 saman med Kristina. Det ligg ved sida av politistasjonen, viss nokon skulle lura på det. Eg skal eigentleg skriva på EU-oppgåva mi som no er på heile fem liner! Ja.. det vert nok bra... :)

Eg har lyst til å skriva litt om Eva, sidan eg veit at ho vil lesa dette. Eva møtte eg fyrste gong på vinterleiren til NMU i januar. Det var det. Etter det var ho berre inne. Ho er ei fantastisk snill, positiv og reflektert jente som eg verkeleg har vorte glad i på veldig kort tid. Under landsmøtet i helga var det Eva som tok seg av meg :p Me har snakka masse om laust og fast og om NMU sjølvsagt, som eg vil seia ligg i ein eigen kategori. Eg har forresten store planar om å skriva ei novellesamling, eller kanskje ein heil roman, om språkstriden, med fokus på NMU og Noregs Mållag. Trur det kan verta fantastisk bra! :p

Elles må eg seia at eg saknar folk og fe i Stavanger og NMU. Kvardagen min er trist, grå og våt, særskilt sidan det høljar ned og eg nektar å ta på meg regnjakke. Men til helga er det jobbing, og det er faktisk kjekt. Og helga etter der igjen så er eg og Kristina på veg til Kroatia :D

Som det usunne mennesket eg er skal eg no tinga pommes frites :D

Eg tykkjer eg er superflink som faktisk skriv på bloggen for tida! Dette har eg så utruleg godt av.